بسیاری از افراد که به دلایل مختلف دندان خود را از دست داده اند و جای آن دندان در دهان شان خالی است حس ناخوشایندی هنگام لبخند زدن و صحبت کردن دارند؛ به همین علت به دنبال روشی مطمئن برای پر کردن فضای خالی ایجاد شده در دهان خود هستند. ایمپلنت دندان یک روش ایمن و مطمئن می باشد که امروزه طرفداران زیادی را به خود اختصاص داده و کلینیک دندانپزشکی ایمپلنتیا در این مقاله این تکنیک را مورد بحث قرار داده است. به شما دوستان و همراهان عزیز توصیه می کنم پیش از هر اقدامی این مقاله جامع را تا انتها مطالعه کنید.
ایمپلنت دندان چیست ؟
ایمپلنت دندان یک پیچ کوچک فلزی از جنس تیتانیوم است که به آن فیکسچر نیز گفته می شود. ایمپلنت ها به استخوان فک جوش می خورند و به عنوان پایه ای جهت جایگزینی دندان های از دست رفته می باشد. بر روی ایمپلنت قطعه ای به نام اباتمنت قرار می گیرد که روکش به آن متصل می شود تا به عنوان تاج دندان عمل کرده و به جویدن غذا کمک کند.
برای قرار دادن ایمپلنت در دهان باید عمل جراحی ایمپلنت انجام شود که در این عمل برشی در لثه ایجاد می‌شود و استخوان فک سوراخ می‌شود تا ایمپلنت دندان پیچی شکل، داخل آن قرار گیرد. چون ایمپلنت با بدن انسان سازگار است استخوان در اطراف آن تشکیل می‌شود و در دراز مدت باعث ثبات و ماندگاری ایمپلنت خواهد شد. موضوعی تحت عنوان پس زدن ایمپلنت دندان توسط بدن وجود ندارد اگر به هر علتی ایمپلنت با استخوان جوش نخورد، علل دیگری دارد از جمله بیماری های سیستمیک مثل دیابت، شیمی درمانی، رادیوتراپی یا مصرف برخی داروها، کشیدن سیگار و غیره.
اجزای ایمپلنت دندان
- اباتمنت ( وسیله اتصال فیکسچر به تاج دندان )
- تاج دندان
- فیکسچر ( پایه ایمپلنت )
مواد سازنده ایمپلنت دندان چیست؟
ایمپلنت ها از مواد مختلفی ساخته می شوند؛ موادی چون تیتانیوم، سرامیک و یا زیکونیا از جمله موادی هستند که ایمپلنت ها از آن ساخته می شوند، اما چیزی که در حال حاضر بیشتر کاربرد دارد تیتانوم است.
انواع ایمپلنت دندان
- اوردنچر
تقریبا می توان گفت ساختاری همانند دندان مصنوعی دارد اما فرقش این است که بجای قرار گیری بر روی لثه، روی پایه ایمپلنت قرار داده می شود.
- All on4
در واقع روشی ابتکاری است و برای افرادی طراحی شده که استخوان فک این افراد دارای فضای کمی است یا تراکم مناسبی به منظور کاشت 4 ایمپلنت در آن فراهم نیست. در این شیوه 4 عدد ایمپلنت با زاویه‌هایی از پیش تعیین شده در 4 قسمت استخوان فک که بیشترین فشردگی و فضا را دارند، کاشته می‌شود تا پروتزها بر روی آن ها به راحتی قرار داده شود.
- ایمپلنت دیجیتال یا ایمپلنت فوری
در این روش از تکنولوژی مدل سازی سه بعدی با کامپیوتر کمک گرفته می‌شود. با مدل‌های سه بعدی موقعیت، شرایط و حالت استخوان‌های فک و جای رشته‌های عصبی مورد بررسی قرار می‌گیرد. دندانپزشک در صورت داشتن این اطلاعات قادر است که عمل کاشت ایمپلنت را با کمترین شکاف انجام دهد. با کمک این روش پایه ایمپلنت، اباتمنت و تاج دندان مصنوعی موقت، در همان جلسه اول در مکان خود قرار می گیرد.
بهبود یافتن بافت لثه پس از عمل کاشت ایمپلنت و همچنین قرار دهی تاج دندان موقتی به راحتی امکان پذیر است. با استفاده از این روش نیاز به بخیه زدن نیست. همچنین لزومی به انتظار 4 الی 6 ماهه برای زمان قرار گیری تاج دندان روی ایمپلنت نیست.
- ایمپلنت سنتی یا استاندارد
در روش سنتی ايمپلنت دندان ، این کار در دو مرحله صورت می پذیرد. بین هر مرحله از این کار فاصله زمانی 6 ماهه نیاز است. این زمان انتظار با توجه به شرایط فردی، سلامتی و نحوه بهبود یافتن زخم‌های بیمار می‌تواند متغیر باشد.
عکس ایمپلنت دندان
جراحی های اصلاحی لازم پیش از ایمپلنت دندان
- پیوند استخوان یا اصلاح ریج (Ridge modification)
در دو حالت این کار انجام می شود: زمانی که استخوان های فرد دچار تحلیل شده باشند و تراکم لازم موجود نباشد و یا زمانی که ارتفاع آن برای کاشتن پایه ایمپلنت مطلوب نباشد. برای این منظور معمولا قبل از اقدام به کاشت، از پودر استخوان جهت پیوند استخوان فک استفاده می گردد.
- لیفت سینوس (Sinus lift)
در مواقعی ممکن است که سینوس فک بالا به استخوان فک نزدیک باشد. در این حالت است که ارتفاع استخوان فک برای کاشتن پایه به منظور ايمپلنت دندان مناسب نیست. در این زمان دندانپزشک جراح با بلند کردن بافت لثه، مبادرت به ایجاد حفره ای کوچک در استخوان می‌کند و غشای بین سینوس در طرف دیگر حفره که سینوس فرد را از استخوان فکش جدا کرده، مشاهده می‌گردد. با ابزاری خاص غشا به سمت عقب هل داده می‌شود تا اینکه از استخوان فاصله پیدا کند. سپس پودر استخوان ها در این فضای خالی جای می‌گیرد.
چنانچه درخصوص عمل جراحی پیش از انجام ایمپلنت دندان سوال دارید می توانید جهت مشاوره تخصصی و رایگان با شماره 02126354980- 02126354992 تماس حاصل نمایید.
اندازه ایمپلنت دندان
ایمپلنت های دندانی با توجه به ضخامت پایه ای که در لثه قرار داده شده است به دو نوع مینی ایمپلنت (حدود 1.8 تا 3.3 میلی متر) و ایمپلنت معمولی یا استاندارد (حدود 4 تا 6 میلی متر) تقسیم بندی می شوند.
مراحل کاشت ایمپلنت دندان
- معاینه اولیه
قبل از انجام عمل جراحی قرار دادن ایمپلنت در استخوان، وضعیت دهان و دندان بیمار باید توسط پزشک بررسی شود. در مرحله بعد یک عکس تکمیلی برای چک کردن طول، عرض و ارتفاع استخوان گرفته می‌شود که به آن CBCT (اسکن سه بعدی) می‌گویند. طی این دو مرحله مشخص می‌شود آیا شرایط استخوان برای کاشت ايمپلنت دندان مناسب است یا نیاز به جراحی‌های جانبی برای تصحیح استخوان داریم.
از موارد جراحی های جانبی می توان به پیوند استخوان با پودر استخوان و غشا که اصطلاحاً به آن GBR گفته می شود یا گرفتن پیوند از استخوان فک بیمار از نواحی دیگر مانند استخوان راموس (ناحیه ای در فک پایین) یا سینوس لیفت اشاره کرد که در ادامه به صورت خلاصه توضیح داده می‌شود.
- GBR
زمان کاشت ایمپلنت دندان، استخوان ناحیه مورد نظر باید ضخامت کافی را داشته باشد اگر به هر دلیلی (کشیدن دندان یا ضایعه) در ناحیه ایمپلنت، تحلیل استخوان اتفاق افتاده باشد می‌توان به وسیله پودرهای استخوانی به حجم مورد نیاز استخوانی دست یافت.
- جراحی سینوس لیفت
سینوس های فکی حفره های خالی و پر از هوا هستند که در نواحی گونه و کنار بینی قرار دارند. ممکن است این نواحی پس از کشیدن دندان به سمت پایین گسترش یابند و ارتفاع و عرض استخوان را کاهش دهند. در این حالت نیاز است که غشای کف سینوس مقداری بالاتر رود و ناحیه با پودر استخوان پر شود. با گذشتن حدود 6 ماه از انجام عمل سینوس لیفت این مواد به استخوان تبدیل و آماده گذاشتن ایمپلنت دندان می شود.
- پیوند اتوژن راموس
در برخی شرایط نیاز به حجم بیشتری از استخوان هست که با انجام پیوند GBR به دست نمی آید در این موارد تحلیل های شدید استخوانی در ناحیه خلفی فک پایین شایع است. در این شرایط با برداشت بلوک های استخوانی از ناحیه راموس فک پایین بیمار (ناحیه ای در خلف پایین) و پیوند آن به ناحیه مورد نظر می توان به حجم دلخواه از استخوان برای گذاشتن ایمپلنت دندان دست یافت.
- کاشت ایمپلنت دندان
در این مرحله، ناحیه مورد نظر یا بی دندان است یا یک دندان ضعیف غیر قابل نگهداری وجود دارد. در حالت بی دندانی، (دندان از قبل کشیده شده است) باید وضعیت استخوان بررسی شود و اگر مناسب بود ايمپلنت دندان گذاشته می شود.
ممکن است در ناحیه مورد نظر دندان ضعیف غیر قابل نگهداری وجود داشته باشد که به درمان عصب کشی پاسخ نداده و یا ضایعه داشته باشد یا شکستگی طولی ایجاد شده باشد و قابل بازسازی نباشد. در این حالت اگر وضعیت استخوان خوب باشد در یک جلسه دندان کشیده می‌شود و ایمپلنت دندان گذاشته می شود که اصطلاحاً به آن جراحی فرش ساکت (Fresh Socket)گفته می شود. اما گاهی این روش به دلیل عفونت زیاد یا تحلیل استخوان امکان پذیر نیست و ابتدا باید دندان کشیده شود و اگر نیاز باشد بازسازی استخوان در ناحیه مورد نظر انجام شود و چند ماه بعد ایمپلنت گذاشته شود.
- هیلینگ اباتمنت
به طور کلی قطعه‌ای که روی فیکسچر بسته می شود اباتمنت نام دارند که اشکال و کاربردهای مختلفی دارند. یکی از آنها هیلینگ اباتمنت (فرم دهنده لثه) است. زمان جراحی، جراح لثه را برش می‌زند و ایمپلنت را در استخوان قرار می دهد. جراح می تواند با توجه به شرایط استخوانی، هیلینگ را در همین زمان ببندد. اگر شرایط استخوانی ایده‌آل نباشد یا پیوند استخوان وسیع انجام شده باشد، باتوجه به تشخیص جراح مدتی پس از جراحی، هیلینگ اباتمنت بسته می شود. به طور معمول دو هفته پس از بستن هیلینگ اباتمنت ها می‌توان از ایمپلنت ها قالب گیری کرد.
- قالب گیری
در این مرحله از ایمپلنت های بیمار قالب گیری می شود تا روکش های ایمپلنت ساخته شوند.
فیلم ایمپلنت دندان
فواید کاشت ایمپلنت دندان
زمانی کاشت ایمپلنت برای شما مطرح می شود که آسیب دندان به حدی است که قابل نگهداری نیست و باید کشیده شود یا دندان از قبل کشیده شده است.
- بزرگترین مزیت این روش حفظ استخوان باقی مانده و جلوگیری از تحلیل استخوان می‌باشد.
- حس دندان طبیعی را به بیمار می دهد، اگر به هر دلیلی بیمار نخواهد ایمپلنت دندان کند تنها جایگزین آن استفاده از پروتزهای متحرک است. ایراد این پروتزها این است که هنگام غذا خوردن داخل دهان لق هستند و تکان می خورند اما پروتزهای متکی بر ایمپلنت این گونه نیستند.
- یکی از راه های جایگزینی دندان از دست رفته این است که دندان های مجاور را تراش دهیم و به عنوان پایه روکش کنیم که به این درمان اصطلاحاً بریج دندانی گفته می شود. این روش درمانی زمانی قابل انجام است که دندان های مجاور درمان ریشه (عصب کشی) شده باشند. البته حتی اگر در این شرایط از بریج دندانی استفاده شود بعد از چند سال (به علت ایجاد پوسیدگی) امکان از بین رفتن روکش ها و دندان های پایه وجود دارد که در این شرایط به تعداد بیشتری ایمپلنت دندان برای جایگزینی دندان های از دست رفته نیاز می شود. در شرایطی که دندان های مجاور سالم باشند به هیچ عنوان نمی توان از بریج دندانی استفاده کرد زیرا تراش دادن دندان های سالم مجاور نه تنها باعث تخریب بی مورد تاج این دندان ها می شود بلکه موجب حساسیت آن ها نیز می شود. با معرفی ایمپلنت ها دیگر نیازی نیست دندان های مجاور ناحیه بی دندانی جهت جایگزینی دندان از دست رفته، تراش بخورند. کافی است در فضای بی‌دندانی یک ایمپلنت قرار داد. دندان های مجاور ناحیه بی دندانی هم اگر نیاز به روکش داشته باشند به صورت تک تک روکش می شوند. در این شرایط طول عمر این روکش ها بسیار بیشتر از یک بریج دندانی است.
- این محصول از جنس تیتانیوم است و دچار پوسیدگی نمی شود.
- این تکنیک باعث می شود که از حرکت دندان ها به سمت ناحیه بی دندانی جلوگیری کند.
تعداد مناسب ایمپلنت دندان
برای هر ناحیه بی دندانی در صورتی که فقط یک دندان از دست رفته باشد فقط 1 ایمپلنت دندان مورد نیاز است. در اغلب موارد اگر دو دندان از دست رفته مجاور هم باشند نیاز به 2 ایمپلنت است. به همین شکل با افزایش تعداد نواحی بی دندانی تا بی دندانی کامل تعداد ایمپلنت ها افزایش خواهد یافت. اما برای یک فک بی دندان کامل به تعداد دندان های از دست رفته، در این شرایط برای فک بالای کاملاً بی دندان به 8 پایه و برای فک پایین به 6 پایه (هر فک با 12 واحد روکش) برای بازسازی نیاز است. در صورتی که استخوان شرایط خوبی نداشته باشد یا امکان قرار دادن ایمپلنت دندان با قطر مناسب نباشد به صلاحدید پزشک تعداد ایمپلنت ها ممکن است افزایش یابد.
ایمپلنت دندان فوری ( یک روزه )
در مواردی که شرایط استخوان بیمار ایده‌آل باشد بلافاصله پس از کشیدن دندان، ایمپلنت در استخوان قرار می‌گیرد و پایه و روکش آن نیز گذاشته می‌شود که به آن ایمپلنت دندان یک روزه گفته می‌شود. البته باید در نظر داشت روکشی که روی ایمپلنت گذاشته می‌شود، موقت است و در‌نهایت پس از گذشت مدت زمان معین شده توسط جراح، از ایمپلنت ها برای ساخت روکش های دائمی قالب گیری می شود. مزیت این درمان این است که بیمار با روکش از مطب خارج می‌شود و مانند این است که دندانی از دست نداده بنابراین مشکلی از نظر غذا خوردن، صحبت کردن و لبخند زدن که در اثر بی دندانی ایجاد می‌شود را نخواهد داشت ضمن اینکه فرم لثه بیمار نیز تغییر نمی کند.
این درمان به ویژه برای افرادی که موقعیت شغلی و اجتماعی خاصی دارند که به واسطه آن نمی توانند بی دندان باشند (مانند اساتید دانشگاه و مجریان تلویزیون) مناسب است. در نتیجه اصلاً نگران نباشید؛ زیرا مرکز ایمپلنت های دندانی ایمپلنتیا این خدمت را به شما بیماران عزیز ارائه می‌دهد.
در این روش از سرجیکال گاید استفاده می‌شود که باعث می‌شود ایمپلنت دندان در بهترین ناحیه از استخوان قرار بگیرد و سرجیکال گاید از برش لثه جلوگیری کرده و ایمپلنت داخل فک پانچ می‌شود. سرجیکال گاید همین طور که از اسم آن مشخص است به معنای راهنمای (گاید) جراح می باشد که از خطاهای حین دریلینگ و جراحی جلوگیری می کند.
بهترین مرکز ایمپلنت دندان در تهران
چه کسانی نمی‌توانند ایمپلنت دندان انجام دهند؟
همه افرادی که دارای سلامت عمومی کافی هستند و نیز بالای 18 سال هستند، در صورت داشتن بافت لثه و استخوانی سالم می توانند به این کار مبادرت کنند.
افرادی که دارای شرایط خاص زیر باشند بهتر است تا برطرف شدن مشکل خود از کاشت ایمپلنت خودداری نمایند مانند :
- بیماران تحت رادیوتراپی مخصوصا در ناحیه فک و صورت
- بیماری در سیستم ایمنی بدن مانند لوسمی
- مصرف طولانی مدت بیس فسفونات
- ضربان قلب نامنظم و غیرقابل کنترل
- شیمی‌درمانی و پرتودرمانی
- کشیدن سیگار و قلیان
- دیابت کنترل نشده
- پوکی استخوان
- سکته قلبی
- بارداری
خطرات و عوارض ایمپلنت دندان
برخی عوارض جانبی بالقوه وجود دارند که ممکن است بعد از جراحی ایمپلنت دندان اتفاق بیافتد. در زیر به شرح برخی از آنها می پردازیم:
عفونت: بمنظور کاهش خطر عفونت، رعایت نکات بهداشتی و دستورالعمل های پزشک الزامی است.
عقب رفتگی لثه: در برخی موارد، لثه در اطراف ایمپلنت شروع به پسروی می کند. این امر می تواند باعث بروز التهاب و درد شود. ارزیابی دقیق توسط پزشک، برای پیشگیری از برداشتن ایمپلنت، الزامی می باشد.
شل شدن ایمپلنت: در چند هفته اول، بعد از ایمپلنت دندان، ایمپلنت شروع به پیشروی در استخوان فک می کند. این فرایند در پروسه ایمپلنت دندان، امری حیاتی بوده و ممکن است چند ماه طول بکشد. اگر ایمپلنت نتواند در استخوان خوب جوش بخورد، جراح آن را خارج می کند. به این ترتیب، پروسیجر ایمپلنت، باید مجدداً پس از بهبود ناحیه تکرار شود.
آسیب دیدگی عصب یا بافت: گاهی اوقات جراح دندانپزشک، ایمپلنت دندان را در فاصله بسیار نزدیک به عصب قرار می دهد. این امر می تواند به بی حسی دراز مدت، مور مور شدن یا بروز درد، منجر شود.
یک مشکل مرتبط با بافت یا عصب، به پیگیری فوری نیاز دارد. آسیب دیدگی اعصاب داخلی در فک پایین، باید جدی تلقی شود. برخی از علائم آن عبارتند از:
- بی حسی دائمی در یک طرف ایمپلنت، لب پایین و چانه
- احساس دائمی درد
- مور مور شدن یا حس سوزش در لثه و پوست
موارد ذکر شده در عوارض ایمپلنت دندان در صورتی اتفاق می افتد که شما کار جراحی ایمپلنت دندان را توسط یک متخصص انجام نداده باشید و فردی که این کار را انجام می دهد تبحر و دانش کافی برای انجام این کار را نداشته باشد.
در مرکز دندانپزشکی ایمپلنتیا این اتفاق نخواهد چرا که این کار توسط یک متخصص مجرب انجام می شود.
دیدگاه خود را بنویسید